VIERLINGSBEEK | Met Ruud Jenneskens staat dit seizoen een ‘nieuw’ gezicht voor de groep bij Volharding. De Venraynaar (43) nam afgelopen zomer het stokje over van hoofdcoach Jan Pruijn, na een jaar lang als diens assistent gewerkt te hebben op sportpark Soetendaal. “Iedere trainer heeft zijn eigen tunnel en visie, en daarbinnen een eigen werkwijze. Resultaat is belangrijk, maar bij Volharding is er veel aandacht voor de ontwikkeling van het team.”
Door Martijn Schwillens
Een spiegeljaar. Zo noemt Jenneskens zijn jaar als assistent-trainer bij Volharding. “Ik ben altijd hoofdtrainer geweest en kreeg bij Volharding de kans om onder Jan Pruijn mezelf te ontwikkelen en te kijken hoe hij te werk ging. Jan slaagde erin om spelers in hun kracht te laten komen, terwijl ik juist meer een trainer ben die zich wil bezighouden met de ontwikkeling van het team als geheel. Onder Jan kreeg ik al veel ruimte om input te geven. Sinds de voorbereiding is het accent meer komen te liggen op het bepalen van een eigen identiteit en het spelgedrag dat daarbij hoort.” Het accent is meer komen te liggen op het bepalen van een eigen identiteit en het spelgedrag dat daarbij hoort
Spelplezier
Volharding onderging wat mutaties afgelopen zomer. De eerste twee aanvoerders Mark Blenckers en Tom Kessels stopten en de veel scorende invaller Sharif Tah zocht zijn heil elders. “De hiërarchie en dus de dynamiek in de groep is anders geworden”, vindt Jenneskens. “De selectie herbergt nu meer spelers die in onze jeugdopleiding hebben gezeten en het elftal een meer eigen karakter geven. We hanteren een speelwijze waarbij we initiatief durven te nemen en continu een overtal creëren, ongeacht waar we ons op het veld bevinden. Het spelgedrag dat daarbij hoort, vergt uiteraard wat tijd, maar je ziet dat de spelers zich goed voelen bij deze speelwijze en aanpak. De intensiteit op de trainingen is ook hoog en de resultaten zijn redelijk goed. Alle overwinningen tot nu toe zijn terecht, terwijl we na elke verliespartij en gelijke spelen complimenten kregen van de tegenstanders voor hoe we gespeeld hadden. De volgende stap is dat ze continu herkennen waar de ruimtes liggen bij een tegenstander om toe te slaan. We zijn verder in onze ontwikkeling dan ik had verwacht, maar de rek is er zeker nog niet uit.”
Stabieler
Gezien het proces dat is ingezet, wil Jenneskens niet teveel praten over doelstellingen die zijn gerelateerd aan de ranglijst in de eerste klasse E. “Behalve dan dat we zo snel mogelijk afstand willen nemen van de onderste drie”, zegt hij. “Voor mij is het belangrijkste dat we onze speelwijze meer eigen maken en minder terugslag kennen. Dat betekent stabieler worden in spelgedrag en dat uiteindelijk elk van de 18 selectiespelers in de basis kan spelen. Als alle spelers zich doorontwikkelen, worden we in de breedte sterker. En hoe sterker de onderkant van de groep, hoe sterker het gehele groepsniveau wordt. Ik kijk daarom vooral naar de langere termijn. Er ligt veel ontwikkelruimte en ik ben ervan overtuigd dat de jongens die nu tegen het gewenste niveau aanzitten aan het einde van het seizoen zitten waar we willen dat ze moeten zijn”, legt Jenneskens uit. “Natuurlijk willen we presteren, maar alles begint met identiteit, spelgedrag en vertrouwen. Ik ben geen trainer die de bus parkeert. Clubs die dat willen, moeten een andere trainer zoeken. Ik wil aanvallen, maar op een manier die past bij mijn spelers. Het is een proces van vallen en opstaan, maar iedereen bij Volharding beleeft plezier aan hoe we spelen.”
Bron: Kliknieuws 26 november 2024 Foto's Toon Gerrits